Tientallen jaren waren thermo-hygrografen de eerste keuze voor de documentatie van het binnenklimaat in musea. Technisch eenvoudig en begrijpelijk opgebouwd kunnen ze na een relatief korte instructie door het museumpersoneel worden bediend en onderhouden. Bij regelmatige inspecties is een korte blik op de trommel voldoende om te zien of de klimatologische omstandigheden in orde zijn. Dit voordeel kan echter ook als nadeel uitpakken. Want thermo-hygrografen zijn vrij groot en dus opvallend, met als gevolg dat ze in sommige musea zelf weleens als tentoonstellingsstukken beschouwd kunnen worden. Bovendien vergen ze tamelijk veel onderhoud. Het papier op de schrijftrommel moet regelmatig worden vervangen – al naargelang de instelling dagelijks, wekelijks of uiterlijk eens per maand. Bovendien moeten de batterijen van het klokmechanisme en de schrijfstiften regelmatig worden vervangen.

Voor langdurige documentatie moeten de afzonderlijke vellen van de thermo-hygrograaf correct gearchiveerd worden. Door dit regelmatig vereiste onderhoud en door hun grootte kunnen thermo-hygrografen niet overal worden ingezet. In vitrines is er bijvoorbeeld geen ruimte voor. En vanwege hun gevoeligheid voor schokken en veranderingen van positie zijn ze ook voor de bewaking tijdens transport volledig ongeschikt. En tot slot moet ook altijd weer gekeken worden naar de kosten. Deze zijn per meetpunt door het vereiste onderhoud over het jaar genomen tamelijk hoog, ook al kan de hoge aanschafprijs over vele jaren worden verdeeld omdat zo´n thermo-hygrograaf lang meegaat.